Ο Παρατηρητής ή πώς θα μάθουμε να είμαστε συνειδητοί κάθε στιγμή
Πόσες φορές έχουμε αναρωτηθεί από πού ήρθε αυτό το ξέσπασμα, γιατί δεν μπορώ να χαρώ πραγματικά, πώς πέρασε η μέρα μου χωρίς να την καταλάβω; Άλλες φορές μπορεί να έχουμε την αίσθηση ότι ζούμε την καθημερινότητά μας μηχανικά, χωρίς να τη συνειδητοποιούμε και να συμμετέχουμε σε αυτήν ουσιαστικά, είτε γιατί μας κατακλύζουν τα άγχη και οι φόβοι μας, είτε γιατί το μυαλό μας είναι κολλημένο στο παρελθόν, σε αυτά που χάσαμε ή δεν αποκτήσαμε ποτέ, ή γιατί πετάει στο μέλλον ή γιατί απλά είναι γεμάτο με τα άπειρα θέλω μας.
Άραγε υπάρχει άλλος τρόπος; Μπορούμε να ζούμε πραγματικά τη ζωή, συνειδητοποιώντας, βιώνοντας και απολαμβάνοντας την κάθε της στιγμή; Στον Όμιλο, ένας από τους τρεις βασικούς άξονες της πρακτικής φιλοσοφίας για τη Γνώση του Εαυτού, είναι πώς να είμαστε συνειδητοί κάθε στιγμή της ημέρας μέσα από την εργασία του παρατηρητή.
Τι είναι ο παρατηρητής; Είναι η λειτουργία μας να είμαστε συνειδητοί την στιγμή που μιλάμε, περπατάμε, τρώμε, οδηγάμε, δουλεύουμε, βλέπουμε τηλεόραση ή τώρα που διαβάζουμε αυτό το κείμενο. Την κάθε στιγμή, δηλαδή να παρατηρούμε τον εαυτό μας και να βλέπουμε τις σκέψεις που περνούν από το μυαλό μας, τα συναισθήματα που νιώθουμε και την κατάσταση που βρίσκεται το σώμα μας, για παράδειγμα ποια στάση έχει, αν τυχόν πονάει, εάν είναι σφιγμένο, χαλαρό ή ξεκούραστο κλπ και πώς αυτά τα τρία, σώμα-συναισθήματα-σκέψεις, αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Απλή παρατήρηση του εαυτού μας χωρίς επικρίσεις, δικαιολογίες και υπεκφυγές. Ο παρατηρητής δεν κριτικάρει και δεν παρεμβαίνει. Απλά παρατηρεί.
Κι αν αναρωτιέστε, σε τι μπορεί να μας βοηθήσει αυτή η λειτουργία; Πώς ο παρατηρητής θα με βοηθήσει σε έναν καβγά στη δουλειά, ή κάνοντας την καθαριότητα του σπιτιού ή γιατί να μπω στον κόπο όταν περνάω καλά και είμαι χαρούμενος; Με το να γνωρίζουμε την κατάσταση του σώματός μας, τα συναισθήματα και τις σκέψεις μας ανά πάσα στιγμή, γνωρίζουμε ουσιαστικά τον εαυτό μας. Μπορούμε να δούμε αυτά που δεν μας αρέσουν και, επειδή τα γνωρίζουμε, αυτά αρχίζουν να μετουσιώνονται και να αλλάζουν. Βλέπουμε αυτά που μας αρέσουν στον εαυτό μας και αυτά, επειδή τα γνωρίζουμε συνειδητά, αρχίζουν να αναπτύσσονται ακόμα περισσότερο.
Εάν δεν έχεις συνείδηση της στιγμής στην οποία ζεις τότε απλά δεν τη ζεις, επομένως δεν μπορείς ούτε να αλλάξεις κάτι, ούτε να βελτιώσεις κάτι, ούτε να μετουσιώσεις κάτι. Γι’ αυτό κυρίως ο παρατηρητής μας δίνει το μεγάλο δώρο του να ζούμε στο παρόν, την κάθε στιγμή και να μη χανόμαστε σε αναμνήσεις του παρελθόντος ή στα «θα..» του μέλλοντος. Μαθαίνουμε να είμαστε συνειδητοί την κάθε στιγμή κι έτσι πολύ απλά να ζούμε συνειδητά, να ξέρουμε τι κάνουμε, να ξέρουμε τι σκεφτόμαστε. Κι έτσι με άλλη ματιά να απολαμβάνουμε τα όμορφα, να εργαζόμαστε για τα δύσκολα, να καταλαβαίνουμε τον εαυτό μας και να καταλαβαίνουμε και τους άλλους.
Και αφού είμαστε εδώ, ουσιαστικά παρόντες στην κάθε στιγμή, τότε μπορούμε πραγματικά να είμαστε συνδημιουργοί στη ζωή, να είμαστε καλά!
